Mohammad Hadi Rahnaward

Uiteindelijk zie je alleen het kader. Dit vaste kader dat het gevoel van theatraliteit versterkt. In zijn videowerk komt Mohammad Hadi Rahnaward graag tot de kern, hij concentreert zijn blik op een actie, een beeld, een gezicht dat zich vermenigvuldigt, verlengt en herhaalt. 

Deze zuiverheid in de realisatie geeft des te meer kracht aan zijn boodschap door deze universeel te maken. In de video Show off, die hij in 2019 in Kabul maakte, laat de Afghaanse kunstenaar mannen zien die een dikke nek opzetten om in het middelpunt van de belangstelling te staan, ze verschijnen in het gegoten gouden kader dat een bepaald idee van macht en beroemdheid oproept. Hoewel de inspiratie afkomstig is uit een specifieke context en het gedrag van politici in de aanloop naar verkiezingen, krijgt de situatie die hij met weinig middelen voorstelt, het gevoel van een parabel, een van die allegorische verhalen waarachter een les schuilgaat. Het luseffect dat de videokunstenaar creëert, verwijst, misschien fatalistisch, naar een onontwarbare situatie, een vicieuze cirkel die grenst aan het absurde. Het terugkeren van bepaald egoïstisch gedrag en bepaalde patronen van dominantie overstijgt grenzen. Maar de context van Afghanistan, voordat de Taliban aan de macht kwam, is het uitgangspunt voor de overwegingen van Mohammad Hadi Rahnaward, of ze nu voornamelijk politiek of filosofisch zijn. 

Zo zijn er geen vrouwen in de Show off. Door een spel buiten beeld onthullen de kaders die door de kunstenaar zijn gekozen, voor wie ernaar moet kijken, de andere kant van de hedendaagse geschiedenis. Door hun frontaliteit claimen ze, afgezien van de teleurgestelde hoop en bittere teleurstellingen, een afstandelijkheid.

Tekst door Henri Guette, kunstcriticus en curator, lid van het collectief Jeunes Critiques d’Art